در یک آزمایش موفق سلول های سرطانی در بدن تمام بیماران ناپدید شدند.

چهارده بیمار مبتلا به سرطان روده یا رکتوم که در یک آزمایش ایمونوتراپی در ایالات متحده شرکت کرده بودند در پایان دوره آزمایش هیچ نشانی از ابتلا به سرطان در بدن نداشتند.

این نخستین باری است که چنین اتفاقی رقم میخورد.

این کارآزمایی بالینی برای مدت ۶ ماه زیر نظر پژوهشگران مرکز سرطان “مموریال اسلون کترینگ” در نیویورک انجام شد و تومورهای سرطانی بیمارانی که در آن شرکت داشتند؛ پس از استفاده از دارویی موسوم به “dostarlumab” به طور کامل ناپدید شد.

دوستارلیماب یک داروی “ایمنی درمانی” است که در درمان آندومتر استفاده میشود و با آشکار کردن سلول‌های سرطانی به سیستم ایمنی کمک می‌کند و آنها را شناسایی و از بین ببرد.

برای این تحقیق، بیماران هر سه هفته یک بار به مدت شش ماه داروی “دوستارلیماب” دریافت کردند. این درمان قرار بود با شیمی درمانی و جراحی استاندارد دنبال شود.

با این حال، شش ماه پس از قطع مصرف دارو، سرطان در آن‌ها ناپدید شد و با معاینه فیزیکی، آندوسکوپی، پت اسکن(PET) یا اسکن MRI قابل تشخیص نبود.

بیماران دو سال پس از مطالعه، هیچ علائمی از بروز مجدد سرطان نشان ندادند و هیچ یک از شرکت‌کنندگان در این کارآزمایی هنوز تحت شیمی‌درمانی یا عمل جراحی قرار نگرفته‌اند.

دکتر “لوئیس دیاز”(Luis Diaz)، یکی از نویسندگان اصلی این مقاله و انکولوژیست در مرکز سرطان “مموریال اسلون کترینگ”(Memorial Sloan Kettering) در نیویورک، به نیویورک تایمز گفت: این اولین باری است که این اتفاق در تاریخ سرطان رخ می‌دهد

بیماران همچنین هیچ عارضه جانبی قابل توجهی را در طول دوره درمان خود تجربه نکردند، اگرچه اعتقاد بر این است که تعداد کافی از افراد در این مطالعه شرکت نکرده‌اند تا واکنش‌های نامطلوب متفاوتی که ممکن است در نتیجه‌ی مصرف دارو به وجود بیاید، مشخص شود.

دکتر “هانا سانوف”(Hanna Sanoff)، از دانشگاه کارولینای شمالی، که در این تحقیق شرکت نداشت، می‌گوید که این مطالعه “کوچک اما قانع کننده” بوده است

با این حال، او هشدار داد که چنین رویکردی هنوز نمی‌تواند جایگزین رویکرد درمانی فعلی ما شود و افزود که هنوز مشخص نیست که آیا بیماران درمان شده‌اند یا خیر.

او افزود: اینها داروهای ایمنی درمانی هستند که نه با حمله مستقیم به خود سرطان، بلکه با وادار کردن سیستم ایمنی فرد به انجام کار، عمل می‌کنند. اینها داروهایی هستند که برای مدتی طولانی در سرطان پوست و سایر سرطان‌ها مورد استفاده بوده‌اند، اما در حقیقت تا همین اواخر بخشی از مراقبت‌های معمول سرطان‌های روده بزرگ نبوده‌اند.

همه‌ی 14بیمار این مطالعه، تومورهایی با یک جهش ژنتیکی به نام نقص اصلاح نامناسب(MMRd) داشتند که در زیر مجموعه‌ای از تقریباً ۵ تا ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به سرطان رکتوم دیده می‌شود.

بیماران مبتلا به چنین تومورهایی پاسخ کمتری به شیمی درمانی و پرتودرمانی نشان می‌دهند که این امر نیاز به برداشتن تومورها با جراحی را در آن‌ها افزایش می‌دهد.

با این حال، جهش‌های “MMRd” همچنین می‌توانند سلول‌های سرطانی را در برابر پاسخ ایمنی بدن آسیب‌پذیرتر کنند، به‌ویژه زمانی که یک عامل ایمنی درمانی مانند داروی “دوستارلیماب” پاسخ ایمنی را تقویت کند.

اگرچه دانشمندان از نتیجه این تحقیق هیجان زده هستند اما اعلام کردند که این نتایج امیدوار کننده باید تکرار شود و هشدار دادند که نباید تصور کرد که سرطان برای همیشه ریشه کن شده است.